|
انسان بر اساس طیبعت و سرشتش، دنبال خدا می گردد. این همان چیزی است که از آن تعبیر به فطرت می شود1.
هر کودکی که قدم به این دنیا می گذارد ذاتی دارد که در پی خداست؛ اما
تاثیرات محیطی و تربیت خانوادگی و اجتماعی سبب می شود که دل به راه و دینی
بسپارد که شاید حق نباشد2. وقتی جعبه
سیاه هواپیمایی که سقوط کرده بود را بررسی می کردند، صدای خلبان منکر خدایش
کشف شد که در لحظات آخر فریاد می زد: MY GOD (خدای من).
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ [1] فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ؛ روی خود را متوجه آئین خالص پروردگار کن؛ این فطرتی است که خداوند انسانها را بر آن آفریده؛ دگرگونی در آفرینش خدا نیست؛ این است دین و آئین محکم و استوار ولی اکثر مردم نمیدانند. / سوره روم / آیه30 [2] رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند: کُلُّ مَولُودٍ یُولَدُ عَلَی الفِطْرةِ وَ ابَواهُ یَهَوِدانه و یُنَصِرانه و یُمَجِسانه ؛ همه مولودها بر فطرت (توحیدی) به دنیا می آیند، و این پدر و مادرها هستند که آنها را یهودی، مسیحی یا مجوسی بار می آورند. / بحارالانوار / ج58 / ص187 |
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.